Kto nie ryzykuje, ten... nie produkuje szampana!

autor zdjęcia: ville de reims

źródło: Rzeczpospolita

Jeanne Pommery – po śmierci męża w 1858 r. przejęła jego wytwórnię szampana

autor zdjęcia: Zamek w Brissac

źródło: Rzeczpospolita

Portret wdowy Clicquot z domu Ponsardin i jej prawnuczki Anny de Mortemart namalowany przez Léona Cognieta między 1860 a 1862 rokiem

W XVIII i XIX w. społeczeństwo europejskie oczekiwało od wdów, że poświęcą się opiece nad rodziną. Dlatego decyzje francuskich arystokratek Barbe-Nicole Clicquot-Ponsardin oraz Jeanne Pommery, które zamiast tego wybrały ryzykowną drogę kontynuowania działalności gospodarczej ich zmarłych mężów, uznano początkowo za czyste szaleństwo.

Dzisiaj wiemy już, że manewr pań był strzałem w dziesiątkę, chociaż żadna z nich nie miała doświadczenia w handlu alkoholem ani z prowadzeniem własnej firmy, to udało im się przekształcić rodzinne biznesy w słynne i odnoszące sukcesy domy szampana. Szampany Veuve Clicquot oraz Pommery do chwili obecnej uważane są za wiodące marki na rynku tego trunku. Zanim jednak obu wdowom udało się doprowadzić dzieło życia do tak szczęśliwego finału, musiały zmierzyć się nie tylko z charakterystyczną dla swojej epoki dyskryminacją na tle płci, ale również z trudnymi wydarzeniami na arenie historycznej, które nie raz wstrząsały nie tylko egzystencją ich firm, ale i całego świata.

Narodziny szampańskiej księżniczki

Jako pierwsza doświadczyła tego starsza z kobiet, Barbe-Nicole Clicquot, która urodziła się 16 grudnia 1777 r. w Reims, w rodzinie zamożnego producenta tekstyliów i polityka Ponce’a Jeana Nicolasa Philippe’a Ponsardina. We Francji stojącej u progu rewolucji wysokie urodzenie mogło stać się źródłem zagrożenia. Ponsardin popierał idee rewolucjonistów i dołączył do lewicowego klubu jakobinów; opowiedział się także za likwidacją monarchii, ale faktu bycia członkiem ówczesnych elit nie wybaczano tak łatwo. Barbe-Nicole prawdopodobnie przekonała się o tym już w wieku 11...