Sankcja kredytu darmowego – czy narracja parakancelarii jest zasadna?

Mechanizm kredytowania kosztów kredytu jest na polskim rynku bankowym powszechny i funkcjonuje od lat.

W ostatnich latach polskie sądy mierzą się z tysiącami spraw opartych na skorzystaniu z tzw. sankcji kredytu darmowego uregulowanej w art. 45 ustawy o kredycie konsumenckim. Zgodnie z tym przepisem, jeżeli umowa kredytu zawarta z konsumentem nie spełnia szczegółowo wymienionych wymogów ustawowych, konsument ma prawo złożyć oświadczenie o skorzystaniu z sankcji kredytu darmowego. Jego skutkiem jest obowiązek spłaty jedynie kapitału kredytu, z pominięciem kosztów odsetkowych oraz pozaodsetkowych należnych kredytodawcy. Jednym z najczęstszych zarzutów stawianych umowom kredytu konsumenckiego w takich oświadczeniach jest zarzut dotyczący niewłaściwego określenia Rzeczywistej Rocznej Stopy Oprocentowania (RRSO).

Konsumenci, a zdecydowanie częściej parakancelarie i spółki windykacyjne nabywające ich roszczenia twierdzą, że błędne obliczenie RRSO wynika z zawyżonego całkowitego kosztu kredytu, czego skutkiem jest zawyżenie RRSO. Stanowi ona bowiem proporcję całkowitego kosztu kredytu do całkowitej kwoty kredytu w stosunku rocznym.

Z kolei zawyżenie całkowitego kosztu kredytu ma w ich ocenie wynikać z rzekomo sprzecznego z ustawą o kredycie konsumenckim pobierania przez kredytodawców oprocentowania od kwoty kredytu uwzględniającej kredytowane koszty jego udzielenia, np. prowizję.

Mechanizm kredytowania kosztów kredytu

Mechanizm kredytowania...