![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Tragedia połtawska
353304Obaj dowódcy nie zaryzykowali jednak przeprawy na obsadzony przez Szwedów drugi brzeg Worskli. Dopiero po przybyciu pod Połtawę Piotra I Rosjanie przystąpili do bardziej energicznych działań. 28 czerwca rozpoczęli forsowanie Worskli. Rönne przeszedł rzekę pod Petrowką, a gen. Hallart w okolicy wsi Niżne Młyny. Karol XII, wziąwszy ze sobą zaledwie batalion z regimentu dalekarlijskiego, uderzył na oddziały Hallarta, spychając je do rzeki. Rosjanie zdołali jednak utrzymać wysepkę na rzece i stąd rozpoczęli ostrzał pozycji szwedzkich.
Kula z rosyjskiego muszkietu trafiła Karola XII w lewą stopę. Król oddał dowództwo Löwenhauptowi. Upływ krwi i wysoka gorączka na kilka dni wyłączyły szwedzkiego monarchę z dowodzenia. To wystarczyło, aby Rosjanie umocnili się na przyczółku utworzonym przez jazdę Rönnego. 1 i 2 lipca, gdy Karol XII leżał złożony gorączką, Piotr I przerzucił główne siły za rzekę. Szwedzki król,gdyby był zdrów, na pewno nie dałby Rosjanom czasu na okopanie się, ale bez zwłoki uderzył wszystkimi siłami. Armią szwedzką dowodził jednak feldmarszałek Karl Gustaw Rehnsköld, który zamiast wydać rozkaz ataku, zwołał naradę wojenną. W celu podniesienia ducha bojowego Szwedów rannego monarchę przeniesiono na noszach przed frontem...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
