Pożegnalna piosenka

źródło: Rzeczpospolita

Dziennik Północny

4 sierpnia

Niekiedy mam wrażenie, że jak pająk cupnąłem w Kondzie i snuję stąd e-mailową sieć, która oplątuje coraz większą liczbę korespondentów na całym świecie, a ja żywię się ich sokami, wysysam i czerpię inspirację, by potem wydzielać z kądziołków przędnych nowe segmenty pajęczyny. Lecz ostatnio w sielskiej bibliotece Wielkiej Zatoki znalazłem krótką powieść Pascala Quignarda „Villa Amalia”, a w niej ustęp, który daje nieco do myślenia.

Otóż Quignard podejrzewa, że pajęczyna – w zależności od swych rozmiarów, formy, wytrzymałości, piękna oraz kunsztu – wyplata również pająka, którego potrzebuje. Podobnie, zdaniem francuskiego metra, dzieła stwarzają autora, który im odpowiada, i jego biografię, która do nich pasuje... Może więc, pomyślałem, pajęczyna wyplata też muchę? A dzieło tworzy czytelnika?

8 sierpnia

Jednym z moich najbardziej inspirujących korespondentów jest Stefan Adamski... Poznaliśmy się w Gdańsku w radosnych czasach „Solidarności”. Redagowałem wtedy gazetę związkową, Stefan przyszedł z pomocą i rychło stał się filarem redakcyjnego zespołu. Rozumieliśmy się w pół słowa i pisywaliśmy na zmianę wstępniaki, za które parę razy nam się oberwało, niezależnie od autorstwa...

Pamiętam kuriozalny przypadek, kiedy to...