Cała prawda o „trotylu”

autor zdjęcia: Waldemar Kompała

źródło: Fotorzepa

Z uwagą i pokorą obserwuję rozwój sytuacji zapoczątkowany feralną publikacją w „Rzeczpospolitej" autorstwa Cezarego Gmyza. Uważam, że opinia publiczna powinna poznać wszystkie okoliczności tej sprawy. Zwłaszcza w sytuacji, gdy były redaktor naczelny „Rzeczpospolitej" Tomasz Wróblewski próbuje przekonywać, że niesłusznie stał się główną ofiarą tej sprawy. Czyżby?

Wybrałem Tomasza Wróblewskiego na redaktora naczelnego „Rzeczpospolitej" nieprzypadkowo. Rozglądałem się wcześniej w środowisku, pytałem o opinię kilku przyjaciół i znajomych dobrze zorientowanych w świecie mediów. I zdecydowałem się właśnie na Wróblewskiego. Dodatkowym walorem było jego zapewnienie, że rozumie doskonale pilną potrzebę przebudowania i dostosowania mediów papierowych do nieuchronnie nadchodzących zmian wywoływanych rozwojem Internetu. Dlatego też Tomasz Wróblewski w zorganizowanym przeze mnie wydawnictwie Presspublica zajął pozycję szczególną. Został nie tylko redaktorem naczelnym, ale i wiceprezesem zarządu. Stał się tym samym wydawcą. Wielu krytyków mojej decyzji zdaje się zapominać o tej okoliczności.

Nie jestem, nie byłem i nigdy nie będę wykorzystywał mojej pozycji właściciela do działań cenzorskich. Może dziwić moich krytyków, że nie pytałem o tematy tekstów, nie czytałem ich przed publikacją, nie wpływałem na poruszanie lub nie poszczególnych tematów. Było dla mnie naturalne, że stwarzając Tomaszowi Wróblewskiemu wyjątkowe usytuowanie w Spółce i ustalając z nim precyzyjnie, w...