Czy reforma emerytalna w Polsce ma sens

źródło: Wikipedia

Anders Åslund | Z dziesięciu nowych, wschodnich członków Unii wszystkie z wyjątkiem Czech i Słowenii wprowadziły systemy emerytalne oparte na obowiązkowym II filarze.

Opieka nad ludźmi starszymi to jeden z najświętszych obowiązków każdego społeczeństwa. Troska o ludzi w wieku produkcyjnym i ich dzieci jest nawet jeszcze ważniejsza. Kluczowe pytanie brzmi, jak osiągnąć równowagę między odpowiedzialnością za obie te grupy.

Bank Światowy zaproponował sensowny kompromis. Oczywiście każdy mieszkaniec danego kraju powinien otrzymywać minimalną emeryturę finansowaną z bieżących przychodów państwa. Jednak drugi filar powinien być finansowany przez tych, którzy skorzystają z dodatkowych korzyści płynących z obowiązkowych oszczędności emerytalnych, zarządzanych przez menedżerów prywatnych funduszy emerytalnych.

Dodatkowo każdy może oszczędzać w prywatnych funduszach emerytalnych wedle własnego wyboru, a ich status podatkowy różni się w zależności od kraju. Zazwyczaj pieniądze te są wyłączone z opodatkowania, kiedy wpływają, natomiast objęte zwykłym podatkiem dochodowym, kiedy wypływają. Bank Światowy podsumował te wszystkie idee w znanej książce „Uniknąć kryzysu starzenia się: Jak chronić starszych i promować wzrost", wydanej w 1994 r.

Atuty reformy emerytalnej

Liczne proreformatorsko nastawione kraje w różnych częściach świata wprowadziły taki oparty na trzech filarach system pod koniec lat 90. Szwecja zrobiła to w 1998 r., a Polska w 1999 r. W obu krajach reformy emerytalne zostały przyjęte przy...