Przystanek: Tor Kolarski

źródło: AFP

Szczecin to dobre miejsce do treningów, pod warunkiem, że jest odpowiednia temperatura

źródło: Archiwum autora

Początek toru kolarskiego w Szczecinie datuje się na 1927 rok

Na zaniedbanym i zapomnianym dziś torze kolarskim przy alei Wojska Polskiego wychowało się kilkunastu szczecińskich olimpijczyków. Troje ma szansę wystartować na igrzyskach w Rio de Janeiro.

Szczecin ma przystanek, któremu nazwę dał tor kolarski. Wysiadając z tramwaju, trzeba się jednak natrudzić, żeby odnaleźć zabytkowy obiekt. Oczy i instynkt wiodą nas raczej w kierunku nowoczesnej Azoty Arena i dopiero po chwili zwracają uwagę ozdobione graffiti blaszane ściany tajemniczego owalnego budynku. Jedynie plakaty informujące o trwającym naborze do sekcji kolarstwa w Piaście Szczecin z wizerunkami olimpijczyków z tego klubu Macieja Bieleckiego, Kamila Kuczyńskiego i najsłynniejszego z nich Damiana Zielińskiego zapewniają nas, że wcześniej wysiada się rzeczywiście na właściwym miejscu.

Obiektów sportowych z takim rysem historycznym, znaczeniu sportowym dla uprawianej na nim dyscypliny nie ma w Polsce wiele – Wielka Krokiew w Zakopanem, Hala Ludowa we Wrocławiu, korty Legii w Warszawie. Z tego sportowo-historycznego dziedzictwa tylko tor kolarski w Szczecinie, choć nieznacznie przebudowywany po 1989 roku, najwięcej stracił na znaczeniu. Wykorzystywany jest dziś głównie przez młodzież, sporadycznie trenują tu seniorzy, czasami wynajmują go zapaleńcy od jazdy na ostrym kole. Ale miejsce to przez kilkadziesiąt lat tętniło życiem.

Tor do igrzysk

Tor nosi dziś imię Zbysława Zająca, absolwenta Technikum Elektrycznego w Szczecinie, zawodnika Czarnych, potem Ogniwa, wielokrotnego mistrza i rekordzisty Polski. W 1964 roku wystartował na igrzyskach w Tokio. W sprincie...