Coraz więcej sporów o limitowanie kosztów w CIT

Fiskus bardzo restrykcyjnie interpretuje obowiązujące od prawie dwóch lat ograniczenie prawa do podatkowego rozliczenia wydatków związanych z usługami niematerialnymi. Wiele spraw wygrywa w sądach.

Wydatki, które dają prawo do kosztów podatkowych, to oczko w głowie prawie każdej firmy. Niestety to też od lat jedna z podstawowych kategorii spornych między podatnikami a skarbówką. Dość ogólne definicje kosztów uzyskania przychodów w ustawie o CIT, a także o PIT oraz długi i nie zawsze precyzyjny katalog tego co kosztem firmy być nie może powoduje, że na wokandy sądów administracyjnych trafiają tysiące sporów o koszty. Najnowsze orzecznictwo pokazuje, że kolejnym punktem zapalnym stało się wprowadzone niecałe dwa lata temu ograniczenie w prawie do kosztów dla tzw. usług niematerialnych. Fala takich spraw na razie zalewa wojewódzkie sądy administracyjne (WSA), a szala zwycięstwa dość często przechyla się na stronę skarbówki.

Najwięcej wątpliwości budzą dwie obowiązujące od 1 stycznia 2018 r. regulacje z ustawy o CIT.

Problematyczne wyjątki

Pierwsza to art. 15e ust. 1 ustawy o CIT. Przepis ten wprowadza obowiązek ograniczenia w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na rzecz podmiotów powiązanych z tytułu niektórych usług i wartości o charakterze niematerialnym. W katalogu tym znalazły się m.in. usługi doradcze, badanie rynku, usługi reklamowe, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń, a także świadczenia o...