Jakie przedawnienie roszczeń kredytobiorców z umów frankowych

Z dniem 9 lipca 2018 roku zaczęły obowiązywać nowe terminy przedawnienia roszczeń majątkowych. Znajdujący zastosowanie m. in. do kredytobiorców tzw. umów frankowych 10-letni termin przedawnienia uległ skróceniu do 6 lat.

Biorąc pod uwagę kilkaset wyroków zapadłych w ostatnich latach w sprawach umów kredytów indeksowanych lub denominowanych do waluty obcej (tzw. umów frankowych), wydaje się już przesądzone, że umowy te zawierają postanowienia sprzeczne z prawem. Przedmiotem rozważań środowiska prawniczego pozostaje to, czy umowy te należy traktować jako w całości nieważne, czy też jedynie w części bezskuteczne.

W przypadku uznania całej umowy kredytu za nieważną, umowę taką traktuje się jako niezawartą, a strony powinny zwrócić wszystko co świadczyły sobie nawzajem z tytułu takiej nieważnej umowy. Oznacza to, że bank powinien zwrócić kredytobiorcy pobrane od niego raty kredytu, a kredytobiorca powinien zwrócić bankowi otrzymany od niego kapitał – kwotę udzielonego kredytu, bowiem w obu przypadkach będzie to uznawane jako świadczenie pobrane nienależnie.

W tym drugim przypadku (częściowej bezskuteczności), za niewiążący strony uznaje się zazwyczaj niedozwolony mechanizm waloryzacji polegającej na indeksacji lub denominacji kredytu do waluty obcej i związaną z nim dowolność banków w kształtowaniu kursów walut, po których następują przeliczenia istotne dla świadczeń stron.

Konsekwencją uznania postanowień umownych dotyczących indeksacji lub denominacji kredytu za niewiążące jest powstanie po stronie kredytobiorców uprawnienia do...