Partnerstwo publiczno-prywatne z opłatą za dostępność

Dzięki zastosowaniu opłaty za dostępność podmiot publiczny ma gwarancję jakości świadczonych usług, a ewentualne odstępstwa czy uchybienia są odpowiednio sankcjonowane pomniejszeniem wynagrodzenia. Dla partnerów prywatnych to szansa na stabilne, wieloletnie przychody.

Czynnikiem odróżniającym tradycyjne zamówienia publiczne od formuły PPP jest m.in. mechanizm wynagradzania partnera prywatnego za wybudowaną infrastrukturę i świadczone na jej bazie usługi. Może ono pochodzić z cyklicznych płatności od podmiotu publicznego (model PPP z tzw. opłatą za dostępność) lub z opłat uiszczanych bezpośrednio przez końcowych użytkowników (model koncesyjny).

Typowy model PPP to model z opłatą za dostępność. W praktyce występują też modele mieszane (model koncesyjny z dopłatą podmiotu publicznego) oraz modele, w których partner prywatny nie pobiera opłat od użytkowników, jednak podmiot publiczny rozlicza się z partnerem prywatnym w oparciu o faktyczną liczbę korzystających z określonej infrastruktury (opłata ukryta).

Kiedy stosować opłatę za dostępność

Ustawa o partnerstwie publiczno-prywatnym nie posługuje się terminem „opłata za dostępność". Art. 7 tej ustawy odwołuje się jedynie do pojęcia „wynagrodzenie" za realizację przedsięwzięcia.

W projektach PPP partner prywatny najczęściej odpowiada za projektowanie, realizację inwestycji oraz wieloletnie świadczenie usług na bazie wybudowanej infrastruktury. Dodatkowo musi on pozyskać kapitał na poniesienie niezbędnych wydatków w okresie budowy, np. zaciągając kredyt w instytucjach finansujących. Po zakończeniu...