Przeniesienie na zabezpieczenie musi spełniać pewne warunki

Możliwości obrony przed skutkami umowy przewłaszczającej nieruchomość na zabezpieczenie, która w sposób ewidentny i rażący narusza zasadę ekwiwalentności świadczeń stron, jest co najmniej kilka.

Przy okazji tarczy 3.0 znowelizowano kodeks cywilny, wprowadzając zupełnie nową regulację dotyczącą umów przewłaszczających nieruchomość mieszkalną należącą do konsumenta na zabezpieczenie tej lub innej umowy niezwiązanej bezpośrednio z działalnością gospodarczą lub zawodową tej osoby. To, co najistotniejsze i godne podkreślenia w pierwszej kolejności, to to, że nowy art. 387[1 ]k.c. będzie dotyczył nowych umów, które zostaną zawarte po jego wejściu w życie, a więc – zgodnie z przepisami przejściowymi zawartymi w ustawie z 14 maja 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w zakresie działań osłonowych w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2 – od 30 maja 2020 r. Od 30 maja 2020 r. konsumenci zyskali nową instytucję chroniącą przed ewidentnie niekorzystnymi skutkami umów przenoszących własność ich mieszkań na zabezpieczenie roszczeń względem wierzyciela. Zanim jednak dojdzie do zawarcia takich umów, a następnie do oceny ich ważności w ewentualnych procesach, warto pochylić się nad kwestią uprawnień już od dawna przysługujących konsumentom (i nie tylko) w razie zawarcia niekorzystnych umów przeniesienia własności nieruchomości na zabezpieczenie roszczeń. Ważność umów zawartych przed 30 maja 2020 r. będzie oceniana według dotychczasowych i nadal obowiązujących przepisów kodeksu cywilnego.

Charakter czynności

Umowa przeniesienia własności...