Rozkład pożycia różne ma powody

Magdalena Kuchnio Przy ocenie zachowania się małżonków z punktu widzenia zawinienia rozpadu związku należy mieć na uwadze przebieg całego ich wspólnego życia i wszystkie okoliczności, które związek ten kształtowały

Jeżeli między małżonkami nastąpił zupełny i trwały rozkład pożycia, każdy z małżonków może żądać, ażeby sąd rozwiązał małżeństwo przez rozwód (art. 56 § 1 k.r.o.). Jednakże mimo zupełnego i trwałego rozkładu pożycia rozwód nie jest dopuszczalny, jeżeli wskutek niego miałoby ucierpieć dobro wspólnych małoletnich dzieci małżonków albo jeżeli z innych względów orzeczenie rozwodu byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego (art. 56 § 2 k.r.o.). Rozwód nie jest również dopuszczalny, jeżeli żąda go małżonek wyłącznie winny rozkładu pożycia, chyba że drugi małżonek wyrazi zgodę na rozwód albo że odmowa jego zgody na rozwód jest w danych okolicznościach sprzeczna z zasadami współżycia społecznego (art. 56 § 3 k.r.o.). Winę za rozkład pożycia małżeńskiego ocenia się według zasad z art. 57 k.r.o., zgodnie z którym sąd ustala, czy i który z małżonków ponosi winę za rozkład pożycia.

Trwałość rozkładu pożycia małżeńskiego i jego zupełność to powiązane ze sobą pozytywne przesłanki rozwodu. Brak zupełności tego rozkładu oznacza, że nie można go kwalifikować jako trwały. Zupełność rozkładu pożycia i jego trwałość muszą – co do zasady – występować łącznie (wyrok Sądu Najwyższego z 8 grudnia 1998 r., sygn. I CKN 817/97, LEX nr 1214475).

Oblicz winy

Pojęcie winy w prawie cywilnym w...