O prawdzie bez emocji

autor zdjęcia: Beata Zawrzel

źródło: reporter

Pytań o Jana Pawła II jest wiele i trzeba je zadawać – uważa teolog

Spór o ocenę pontyfikatu Jana Pawa II. Były jezuita w polemice z dominikaninem.

Z zaciekawieniem przeczytałem najpierw artykuł prof. Arkadiusza Stempina poświęcony mitologizacji Jana Pawła II („Polski Mojżesz", „Plus Minus", 18–19 lipca 2020), a tydzień później z równym zainteresowaniem polemikę z tezami Stempina o. Macieja Zięby („O wciskaniu kitu", „Plus Minus", 25–26 lipca 2020).

Sam od wielu lat śledzę recepcję postaci i dzieła polskiego papieża w Polsce i na świecie, więc zróżnicowane spojrzenie na jego życie i dokonania nie jest mi obce. Owszem, od lat jest ono wręcz paradygmatyczne. Można by więc dostrzec w tym interesującym dwugłosie kolejną odsłonę tego sporu. Jednak, w moim przekonaniu, stał się on okazją straconą. Przede wszystkim dlatego, że w tekście Stempina pojawiły się pewne sformułowania („kłamstwo Ratzingera"), które dały asumpt do bezceremonialnej filipiki dominikaninowi.

Nie wystarczy powołać się na znajomość

Niestety, polemika Zięby skończyła się na efektownych popisach retorycznych; zabrakło w niej natomiast odniesienia do głównych i poważnych zarzutów sformułowanych przez Stempina. Nie wystarczy bowiem powoływać się na drobne w istocie potknięcia adwersarza, wytykanie nieścisłości chronologicznych czy nazbyt radykalne określenie wypowiedzi kardynała Ratzingera, przy jednoczesnym pomijaniu sedna zarzutów.

Nie wydaje się również pomocne powoływanie się na bliską...