Informacje do ponownego wykorzystania

Z perspektywy administracji publicznej wyodrębnienie nowej kategorii otwartych danych nie ma istotnego znaczenia, o tyle że należy traktować ją jako standard, do jakiego ma dążyć administracja. Dane dynamiczne to zaś odrębna, nowa kategoria danych.

Przekazywanie otwartych danych i informacji sektora publicznego do ponownego wykorzystywania jest zadaniem organów władzy publicznej.

11 sierpnia 2021 r. została uchwalona ustawa o otwartych danych i ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego (Dz.U. 2921 poz. 1641). Jest to już trzeci akt prawny regulujący zasady ponownego wykorzystywania informacji sektora publicznego w naszym kraju. Aktywność naszego ustawodawcy w tym zakresie jest ściśle powiązana z aktywnością ustawodawcy europejskiego. Nie jest bowiem tajemnicą, że gdyby nie ustawodawca europejski, w Polsce nie byłoby prawa do ponownego wykorzystywania. Podobna zależność jest w wielu państwach członkowskich. Zmiany w polskim prawie są wynikiem konieczności implementacji dyrektywy o ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego. Wprowadzenie prawa do ponownego wykorzystywania nastąpiło w Polsce 29 grudnia 2011 r. Do ustawy o dostępie do informacji publicznej dodano wtedy rozdział 2a. Potem uchwalona została odrębna ustawa z 5 lutego 2016 r. o ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego (Dz.U. z 2019 r. poz. 1446). Akt ten obowiązuje do chwili obecnej. Ma go zastąpić wspomniana na wstępie ustawa. Wejdzie ona w życie 7 grudnia 2021 r., poza jednym przepisem dotyczącym danych dynamicznych. Ten zacznie obowiązywać dopiero od 7 marca 2022 r.

Opisywana ustawa została przygotowana w taki sposób, by nie...