Konno w górach Ałtaj

źródło: archiwum autorki

Przydzielony mi koń, Małysz, chyba mnie polubił. Drobny, ale silny i wytrzymały, wychował się na wolności

źródło: archiwum autorki

Nasze konie same szukały jedzenia w drodze, przydziału paszy nie miały

Karny koń nie odmówił wspinaczki po skalistych zboczach, tonąc po pas w śniegu, szedł, jak pani kazała. Dlaczego nie wzięłam pod uwagę grożącego mu niebezpieczeństwa?

Przelot samolotem z Astany do Ust-Kamienogorska, zwanego po kazachsku Oskemen, położonego na przedgórzu Ałtaju nad rzeką Irtysz, trwał około 1,5 godz. Miasta dzieli 786 km. Powiało chłodem, ostry klimat dało się wyczuć pierwszym oddechem, jednak nie było źle, pogoda dopisywała zgodnie z oczekiwaniami i była adekwatna do pory roku. Samochód marki Zaporożec zawiózł nas do miasta Ridder w Ałtaju Kruszcowym, niedaleko wschodniej granicy Kazachstanu z Rosją, miejsca rozpoczęcia wyprawy konnej. Serdeczne powitanie pilotki Anastazji i zachwyt nad moim kowbojskim kapeluszem ociepliły pierwsze wrażenie.

– Wymarsz jutro rano, zabrać można tylko niezbędne rzeczy i ciepłe ubrania. Ałtaj zobaczycie niedługo na własne oczy, a ja tymczasem opowiem wam kilka ciekawostek. Nazwa gór pochodzi z języka mongolskiego od słowa „altan" (złoto) i formantu zaimkowego (-taj) – Altantaj, Alttaj, Altaj: „złotodajny", „tam, gdzie jest złoto". Są tam liczne bogactwa mineralne, zwłaszcza w części zwanej Ałtajem Kruszcowym, najcenniejszym bogactwem są rudy złota.

Tak, przyznaję, w Kazachstanie jest złoto, górę czystego złota widziałam z bliska w muzeum zasobów naturalnych w Ridder. Są tam eksponaty i wszelkie informacje na temat bogactw naturalnych, odkrywców, budowniczych kopalni, zasłużonych włodarzy miasta i przywódców partyjnych, lokalnych działaczy...