Miecz, który rani swoich

autor zdjęcia: KEYSTONE PRESS / ALAMY STOCK PHOTO / BEW

źródło: Rzeczpospolita

Franco Freda (blondyn z tyłu) i Giovanni Ventura, włoscy prawicowi terroryści odpowiedzialni za zamachy bombowe, w drodze na proces, styczeń 1975 r.

autor zdjęcia: AFP

źródło: Rzeczpospolita

W wyniku zamachu z 12 grudnia 1969 r. w siedzibie Banca Nazionale dell’Agricoltura na Piazza Fontana w Mediolanie zginęło 17 osób, a 88 zostało rannych

W walkę z włoskimi partiami lewicowymi włączyli się Amerykanie, sterując tajną organizacją o nazwie Gladio. Doprowadziło to do wybuchu przemocy w latach 1968–1988 i setek zamachów dokonanych zarówno przez lewicowych, jak i prawicowych ekstremistów.

31 maja 1972 r. o godzinie 22.35 w centrali alarmowej karabinierów w Gorizii w północnych Włoszech dzwoni telefon. Anonimowy rozmówca mówi w regionalnym dialekcie: „Halo? Słuchaj, chciałbym ci powiedzieć, że na drodze z Poggio Terza Armata do Savogna stoi samochód z dwiema dziurami w przedniej szybie... to 500...”. Karabinierzy, którzy przyjechali na miejsce, faktycznie znaleźli Fiata 500 o numerze rejestracyjnym GO 45902. Anonimowa informacja potwierdziła się. Auto widać było na polnej dróżce, zaraz za zakrętem, na piątym kilometrze w okolicach miejscowości Peteano. O godzinie 23.05 na miejscu są już trzy okoliczne patrole. Karabinierzy próbują otworzyć drzwi pojazdu. Wówczas następuje eksplozja, w której ginie trzech karabinierów, a dwóch zostaje ciężko rannych.

Wkrótce karabinierzy odbierają kolejny anonimowy telefon. Rozmówca informuje, że za zamach odpowiedzialna jest organizacja o nazwie Brigate Rosse (Czerwone Brygady). To jedna z ekstremistycznych lewicowych grup, znanych policji od 1971 r., stosujących przemoc jako narzędzie walki politycznej. Przez ponad dekadę opinia publiczna wierzyła, że za zamach jest odpowiedzialna właśnie ta organizacja.

Dochodzenie w tej sprawie powierzono pułkownikowi Dino Mingarellemu, a szeroko zakrojona...