O fałszywych przyjaciołach ludu

autor zdjęcia: Robert Gardziński

źródło: Rzeczpospolita

Zamiast bronić „uciśnionych” kredytobiorców i szczuć przeciwko rynkowi, lepiej tłumaczyć im, dlaczego oprocentowanie kredytów w warunkach inflacji musi rosnąć.

Z dużym zaniepokojeniem obserwuję ostatnio pewien sposób myślenia o inflacji i związanych z nią podwyżek stóp procentowych, w szczególności wśród pokolenia, które nie pamięta hiperinflacji czasów upadku komunizmu i teraz pierwszy raz w życiu widzi na własne oczy nadmierny wzrost cen.

Trauma inflacji

W niektórych krajach strach przed wzrostem cen jest niemalże częścią społecznego DNA. Niemcy pamiętają, że hiperinflacja w Republice Weimarskiej w 1923 r. (kurs dolara USA sięgnął 4 bln marek) wykreowała grunt pod powstanie bardzo wpływowych ruchów politycznych, jak NSDAP, która dekadę później zupełnie legalnie i demokratycznie doszła do władzy. Dlatego do dzisiaj Niemcy mają bardzo negatywne skojarzenia z każdym niekontrolowanym wzrostem cen i w tej sprawie panuje u nich polityczny konsensus dotyczący konieczności utrzymania zarówno silnej waluty, jak i niskiej inflacji.

W Polsce jakoś w naszej zbiorowej świadomości nie zapisała się negatywnie hiperinflacja epoki upadku komunizmu i początków transformacji systemowej na przełomie 1989 i 1990 r. Dlatego przeraża mnie bardzo ostatnio popularny sposób myślenia wielu osób zabierających głos w debacie publicznej, w szczególności wśród młodych komentatorów życia gospodarczego, jak np. teksty A. Popiołek w „Gazecie Wyborczej”. Ludzie ci bardzo...