Pałac Buckingham, czyli londyński dom króla

autor zdjęcia: David Steele/Shutterstock

źródło: Rzeczpospolita

W 1992 r. pałac Buckingham został udostępniony zwiedzającym. Rocznie jego komnaty podziwia ok. 50 tys. osób

autor zdjęcia: Hulton-Deutsch Collection/CORBIS/Corbis via Getty Images

źródło: Rzeczpospolita

13 września 1940 r. Luftwaffe zbombardowało pałac Buckingham. Król Jerzy VI i królowa Elżbieta nie opuścili pałacu, solidaryzując się w ten sposób ze wszystkimi mieszkańcami Londynu narażonymi na niemieckie bomabrdowania

Wkrótce król Karol III i królowa małżonka Kamila wprowadzą się do pałacu Buckingham, który stanie się ich oficjalną rezydencją. W jakich warunkach przyjdzie im mieszkać? Oto krótki przewodnik po najsłynniejszym pałacu świata.

Pałac Buckingham jest nazywany przez londyńczyków „domem królowej”. Ta nazwa nie nawiązuje jednak do Elżbiety II, niedawno zmarłej właścicielki pałacu, ale do ukochanej żony Jerzego III – królowej Charlotte.

Przez pierwsze 100 lat pałac Buckingham był traktowany przez londyńczyków jako duży dom. Król Jerzy III kupił ten budynek dla swojej żony, ponieważ z tego miejsca było niedaleko do pałacu św. Jakuba, który stanowił i nadal stanowi urzędową rezydencję królewską. W przestrzennych komnatach i rozległych ogrodach król i jego rodzina mogli się czuć swobodni i wolni od protokołu dworskiego. Dopiero w latach 20. XIX w. król Jerzy IV z pomocą architekta Johna Nasha przebudował rezydencję na neoklasycystyczny pałac królewski. W 1837 r. księżniczka Wiktoria udała się z pałacu Buckingham na swoją koronację, tym samym ustanawiając to miejsce oficjalną rezydencją królewską.

Do XVI w. królowie angielscy mieszkali w pałacu Westminsterskim, który obecnie jest budynkiem parlamentu. Od czasów panowania Henryka VIII do wybuchu rewolucji angielskiej siedzibą królewską był pałac Whitehall. Od 1698 r. monarchowie rezydowali w pałacu św. Jakuba. W 1761 r. Jerzy III kupił rezydencję Buckingham dla swojej żony Charlotte, ale dopiero za panowania królowej Wiktorii...