Jak nauczyliśmy maszyny liczyć i myśleć za nas? Część 32: Android – wielki system dla małych smartfonów

autor zdjęcia: Michael Oryl

źródło: Rzeczpospolita

Telefon T-Mobile G1 (HTC Dream) z oprogramowaniem Google Android. Data premiery: 23 września 2008 r.

W poprzednim felietonie opisałem proces powstawania i rozwoju systemów operacyjnych dla urządzeń mobilnych, zwłaszcza smartfonów. Dzisiejszy tekst przypomina dzieje programu Android, najczęściej dziś wykorzystywanego jako system operacyjny dla takich urządzeń.

System operacyjny dla urządzeń mobilnych zaczęło budować w 2003 r. czterech informatyków: Andy Rubin, Rich Miner, Nick Sears i Chris White. Zawiązali oni małą firmę o nazwie Android Inc. działającą w Kalifornii. Początkowo chcieli stworzyć system dla cyfrowych aparatów fotograficznych służący do bezprzewodowego podłączenia aparatu do komputera i przenoszenia wykonywanych zdjęć do „chmury”. Jednak już w 2004 r. podjęli próbę stworzenia systemu operacyjnego obsługującego telefony komórkowe, smartfony, tablety i notebooki.

Złoto dla zuchwałych

Było to przedsięwzięcie zuchwałe, bo dla tych urządzeń było już na rynku kilka dobrze działających systemów operacyjnych. W szczególności trzeba przypomnieć (z poprzedniego felietonu), że ogromna i renomowana firma Microsoft stworzyła już dawno (w 1997 r.) system Windows CE m.in. dla urządzeń mobilnych, który potem co roku doskonalono i szeroko stosowano. System ten miał mocną pozycję, gdyż był rozwijany m.in. w porozumieniu z producentami smartfonów i operatorami sieci komórkowych. Wydawało się, że Windows CE nikt z urządzeń mobilnych nie zdoła wyeliminować.

Ale twórcy Androida oparli się na kilku pomysłowych rozwiązaniach. Po pierwsze, jądro systemu wzięto z dostępnego darmowo Linuxa. O systemie Linux pisałem...