Odpowiedni termin przy odstąpieniu od umowy wzajemnej

W obrocie gospodarczym występuje wiele podmiotów nierzetelnych czy nieuczciwych, które nie wywiązują się z obowiązków, jakie przyjęły na siebie zawierając umowę. Prawo cywilne przewiduje jednak mechanizmy dla ochrony poszkodowanej strony kontraktu.

Pacta sunt servanda – ta ponadczasowa paremia, wywodząca się jeszcze ze starożytnego Rzymu ustanawia jedną z najważniejszych zasad prawa cywilnego – umów należy dotrzymywać. Stałość i trwałość stosunków umownych, połączona z obowiązkiem spełnienia świadczenia przez każdą stronę do tego zobowiązaną stoi u podstawy systemu prawa prywatnego, w którym stosunek umowny pełni podstawową relację pomiędzy podmiotami w obrocie prawnym.

Prawo odstąpienia od umowy

W idealnym świecie zasada, że umów należy dotrzymywać byłaby przestrzegana przez każdego, kto zawiera umowę, a każde przyobiecane świadczenie byłoby spełnione. Rzeczywistości jednak daleko do ideału. Prawo cywilne musiało przewidzieć mechanizmy dla ochrony poszkodowanej strony umowy.

Jednym z mechanizmów ochronnych przyznanych przez prawo cywilne wierzycielowi w stosunku umownym jest art. 491 Kodeksu cywilnego. Pozwala on stronie umowy wzajemnej na odstąpienie od umowy, jeżeli druga strona stosunku umownego popadła w zwłokę ze spełnieniem swojego świadczenia. Przepis ten ustanawia jednak szereg wymogów jakie należy spełnić, aby odstąpienie od umowy było skuteczne i wiążące dla obydwu stron stosunku.

Po pierwsze, umowa musi być umową wzajemną. Oznacza to, że każda ze stron stosunku umownego (w większości będzie to stosunek dwóch podmiotów) zobowiązana jest na jego podstawie do spełnienia...