Czy Krajowa Szkoła Sądownictwa i Prokuratury kształci prokuratora przyszłości?

Przestępcy nie znają granic, więc prokuratorzy wszystkich krajów muszą współpracować.

Stosownie do treści art. 26 ustawy z 23 stycznia 2009 r. o Krajowej Szkole Sądownictwa i Prokuratury aplikant aplikacji prokuratorskiej przed objęciem funkcji ślubuje uroczyście, że będzie sumiennie wypełniał swoje obowiązki, w postępowaniu kierował się zasadami godności i uczciwości, dbał o dobre imię szkoły, która przygotuje go do wykonywania ciężkiego, ale zapewne ciekawego zawodu.

Aby można było przyrzec powyższe, kandydat na przyszłego prokuratora musi: pomyślnie przebrnąć przez dwuetapowy konkurs, posiadać obywatelstwo polskie, korzystać z pełni praw cywilnych i obywatelskich, posiadać nieposzlakowaną opinię, ukończyć wyższe studia prawnicze. Ponadto nie może ukończyć w dniu przeprowadzania pierwszego etapu konkursu 35. roku życia, nie może być skazany prawomocnym wyrokiem za przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego lub przestępstwo skarbowe.

Jakby tego było mało, ustawodawca postawił kandydatowi na oskarżyciela publicznego warunek posiadania zdrowia, które pozwoli na pełnienie obowiązków pro kuratora. Jak łatwo zauważyć, przed młodym człowiekiem, który w przyszłości chce stać na straży praworządności, wysoko zawieszono poprzeczkę. W sposób nieunikniony pojawiają się więc następujące pytania: Co w zamian? Czy aplikant prokuratorski może i powinien oczekiwać, że za swoją pracę, zaangażowanie, wierność ślubowaniu otrzyma satysfakcjonującą nagrodę, którą będzie...