Różnimy się także poczuciem humoru

Bylibyśmy w zupełnie innej sytuacji, gdyby przedstawiciel władzy wykonawczej spełnił obietnice wyborcze i przygotował projekt aktu normatywnego, którego stosowanie pozwoliłoby rozwiązać problemy frankowe poza sądami.

Obsadzenie stanowiska prezesa kierującego pracą Izby Cywilnej Sądu Najwyższego (prezesa IC) łączyło się z podsumowaniami poprzedniej kadencji przez panią Joannę Misztal-Konecką i prezentacją planów na przyszłość. W podsumowaniach (wywiadach dla PAP, na łamach „Rzeczpospolitej” i „Gazety Polskiej”) wraca wątek nie najlepszej atmosfery w Izbie Cywilnej SN. Pani prezes nieco enigmatycznie identyfikuje grupę utrudniającą jej pełnienie misji. Mówi o „sędziach powiązanych z politykami sprawującymi obecnie władzę”.

Teza słuszna, adresat wątpliwy

Próbuję dociec, kogo pani sędzia może mieć na myśli. W grupie tzw. starych sędziów Izby Cywilnej SN nie kojarzę bowiem nikogo, kto byłby powiązany z politykami sprawującymi obecnie władzę, za to w grupie neosędziów jestem w stanie z marszu wskazać osoby, które trafiły do Sądu Najwyższego z Ministerstwa Sprawiedliwości albo utrzymują towarzyskie kontakty z politykiem ciągle sprawującym władzę, którego stosunek do wymiaru sprawiedliwości najlepiej ilustruje ogłoszenie bez skrępowania, że – ułaskawiając osoby jeszcze nieskazane – zwolni sąd karny z obowiązku oceny, czy popełniły przestępstwo, oraz (konferencja 10 października 2024 r.), że wynik wyborów (nie wspomnę, w jakich okolicznościach przeprowadzonych i jakim wynikiem zakończonych) daje rzekomo tytuł do mianowania sędzią, kogo uważa za stosowane, „bez trybu” i...