Herod, Hitler i los kobiet

autor zdjęcia: Birgit Hupfeld/ Residenz Theater

źródło: Rzeczpospolita

Młody Konserwatysta (Thomas Lettow) słucha „Salome” Richarda Straussa. Spektakl Eweliny Marciniak, Residenz Theater, Monachium

Ewelina Marciniak wystawiła w Monachium „Salome” w reinterpretacji Jarosława Murawskiego. Spektakl komentuje Geli, zabita przez Hitlera jego siostrzenica. On w pięć lat chce zmienić Niemcy.

„Salome”, którą Ewelina Marciniak wyreżyserowała w Cuvilliés, barokowej scenie Residenz, nie jest sztuką Oscara Wilde’a z 1891 r., na podstawie której Richard Strauss stworzył operę, lecz rekonstrukcją przygotowaną przez Jarosława Murawskiego. To bodaj jego najlepsza sztuka. Odświeża i ożywia oba arcydzieła ironicznymi, wieloznacznymi dialogami, historyczną perspektywą i współczesnym kontekstem. Pokazuje także zmartwychwstanie upiorów przeszłości w formie ostrzeżenia, m.in. przed cenzurą sztuki i obyczajów, czego „Salome” i Wilde padali ofiarą.

Wilde i cenzura

Sztuka przypomniała biblijną historię pasierbicy Heroda Wielkiego, o którą pożądliwie i za wszelką cenę zabiegał na oczach żony Herodiady. Tą ostateczną ceną po „tańcu siedmiu zasłon” w wykonaniu Salome, która eskalowała pożądanie władcy Jerozolimy, okazała się głowa uwięzionego przez Heroda Jana Chrzciciela – Jochanaana. Jej zażądała dziewczyna, nie mogąc zdobyć serca ortodoksyjnego proroka.

„Salome” Wilde’a jest wieloznaczna jak życie jej autora i zamiast szukać jednego mianownika dla wszystkich tematów, lepiej koncentrować się na sprzecznościach, które rozpierały Anglika. Skazany za homoseksualizm pisarz chciał...