Czas i efektywność pracy w sądach

Braki kadrowe, niedofinansowanie sądownictwa są maskowane pozornymi zmianami, które zamiast przyśpieszać, tylko spowalniają pracę sądów.

Krytykując sądy, politycy chętnie, aczkolwiek populistycznie, odwołują się do niesprawiedliwości orzeczeń sądowych, czyniąc to w oparciu o swoje własne doświadczenia. A w sądzie – jak wiadomo – zawsze ktoś musi wygrać, a ktoś inny przegrać. Ten, który przegrał, wyjdzie z sądu niezadowolony. Rolą polityków jest natomiast zabezpieczenie środków finansowych na sprawne sądownictwo, jak też odpowiednie ich wyposażenie nie tylko kadrowe, ale i personalne. Sądy z lukami w kadrach nie są w stanie działać sprawnie. I nie ponoszą odpowiedzialności za braki kadrowe.

Z art. 45 ust. 1 Konstytucji RP wynika natomiast obowiązek państwa zapewnienia każdemu prawa do rozpatrzenia sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki. Obciążając sądy przewlekłością, politycy nie dostrzegają, że to na nich spoczywa główny ciężar zapewnienia efektywnego wymiaru sprawiedliwości.

Mit niesprawiedliwości

Polska jest jednym z wyjątkowych krajów, gdzie można się w nieskończoność procesować. Ułatwiają to przewlekające postępowanie procedury. Liczne skargi, środki odwoławcze, dwuinstancyjność, a de facto trzyinstancyjność, skargi na niesprawiedliwość, niezgodność prawomocnego orzeczenia z prawem, zażalenia w praktyce na każdą decyzję sądu – wszystko to pozwala zgodnie z prawem procesować się latami…

Umyka tymczasem, że z konstytucji wynika obowiązek państwa zapewnienia zgodnie z jej art. 45 ust. 1 prawa do...