Swoboda wypowiedzi i demitologizacja przywracania praworządności

Rozpaczliwa próba ratowania swojego wizerunku i podtrzymania mitu poprzez zastraszanie adwersarzy jest skazana na porażkę.

Wygląda na to, że rozpaczliwą formą obrony mitu o rzekomym przywracaniu praworządności jest próba zamknięcia ust wszelkim krytykom tej opowieści. Sięga się nawet do takich narzędzi jak postępowania dyscyplinarne. Czyżby była to aktualna forma walki ze swobodą wypowiedzi?

W akcji zmasowanego nękania sędziów niezgadzających się z obecną liną partii rządzącej powołano nawet rzecznika dyscyplinarnego ad hoc, aby ścigał sędziego, który na swoim prywatnym koncie internetowym prześmiewczo wyrażał się o poczynaniach ministerialnych działaczy i pupilów władzy. Przy czym czynił to w formie kulturalnej, nie używał wulgaryzmów ani gorszących epitetów, tylko zdecydowanie i śmiało wyrażał swoje krytyczne uwagi i spostrzeżenia.

Co z tą wolnością?

Ze zdumieniem czytam, że według niektórych jest to przewinienie dyscyplinarne. Ponoć zostało uznane za działanie uchybiające godności urzędu...