Wyroki Sądu Najwyższego w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych
Jeśli pracodawca zgłasza do ZUS niższe wynagrodzenie, niż pracownik otrzymywał, to za podstawę wymiaru zasiłku chorobowego bierze się wynagrodzenie zgodne z umową, a nie zgłoszone do ZUS. Tak orzekł Sąd Najwyższy 24 stycznia 2006 r. ( I UK 122/05).
Pracownik zatrudniony przez firmę budowlaną do pracy w Niemczech o tym, że zgłosiła ona do ZUS znacznie niższe jego wynagrodzenie - 2195 zł, dowiedział się dopiero po swoim wypadku, gdy przyszło do wypłaty zasiłku chorobowego. Do ręki dostał 8272 zł i nie był to jakiś ekstra zarobek, ale ustalone w umowie o pracę wynagrodzenie: stawka godzinowa przemnożona przez liczbę przepracowanych godzin.
Zgodnie z art. 36 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa podstawę wymiaru zasiłku chorobowego pracownika stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone mu w ostatnich 12 miesiącach kalendarzowych. Ale gdy pracownik nie ma takiego stażu zatrudnienia (ust. 2) - tak jak w tej sprawie, to bierze się wynagrodzenie za pełne miesiące, u tego pracownika - miesiąc, bo tylko tyle pracował.
Sąd I instancji...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta