![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Polskie opery
Znaczącą, można nawet rzec – wybitną rolę w polskim życiu muzycznym XIX w. odegrali dwaj Żydzi – polscy kompozytorzy: Adam Minchheimer (ew. Münchheimer, 1830 – 1904), wnuk znanego grawera i pieczętarza Abrahama Minchheimera, oraz Ludwik Grossman (1835 – 1915).
Minchheimer od 1861 r. był profesorem Warszawskiego Instytutu Muzycznego. Organizował i sam prowadził jako dyrygent liczne koncerty na cele dobroczynne, był głównym organizatorem pogrzebu Stanisława Moniuszki, skomponował na tę uroczystość „Marsz żałobny” oparty na motywach dzieł zmarłego. Po śmierci Moniuszki objął po nim dyrekcję Opery Warszawskiej. Jako kompozytor był autorem m.in. czterech oper: „Otton Łucznik”, „Mazepa” (na podstawie dzieła J. Słowackiego), „Mściciel” i „Stradyota”. Wspólnie z Moniuszką napisał balet „Figle szatana”.
Do najpopularniejszych postaci w środowisku muzycznym Warszawy należał Ludwik Grossman, kompozytor i zamożny współwłaściciel (z Juliuszem Hermanem) składu i fabryki fortepianów w Warszawie. Pochodził z miasteczka Turek koło Kalisza, co skrzętnie i z dumą odnotował żydowski tygodnik, pisząc: „... Włosi...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
