Telepracownik nie zawsze zwolniony od podatku

Wypłacany przez pracodawcę zwrot kosztów używania prywatnego telefonu w celach służbowych jest wolny od podatku, ale abonament za stałe łącze internetowe już nie. Organy podatkowe ściśle trzymają się tu definicji zawartych w przepisach podatkowych

Podstawą zatrudnienia telepracownika są art. 67⁵ – 67¹⁷ kodeksu pracy. Zgodnie z 67¹¹ § 1 k.p. pracodawca jest obowiązany:

1) dostarczyć telepracownikowi sprzęt niezbędny do wykonywania pracy w formie telepracy,

2) ubezpieczyć sprzęt,

3) pokryć koszty związane z instalacją, serwisem, eksploatacją i konserwacją sprzętu,

4) zapewnić telepracownikowi pomoc techniczną i niezbędne szkolenia w zakresie obsługi sprzętu,

chyba że pracodawca i telepracownik postanowią inaczej, w odrębnej umowie.

Własny sprzęt w zamian za ekwiwalent

W tej odrębnej umowie pracodawca i telepracownik mogą określić m.in., na jakich zasadach telepracownik będzie wykorzystywał w pracy własny sprzęt. Od firmy dostanie w zamian ekwiwalent pieniężny. Przepisy nie ustalają wysokości takiego ekwiwalentu.

Kodeks pracy wskazuje jedynie, aby przy jego ustalaniu brać pod uwagę w szczególności normy zużycia sprzętu, jego udokumentowane ceny rynkowe oraz ilość wykorzystanego materiału na potrzeby pracodawcy i jego ceny rynkowe.

Koszty telepracownika

W praktyce, żeby móc wykonywać telepracę, pracownik ponosi zwykle koszty:

- czynszu za mieszkanie lub dom, w którym wykonuje telepracę,

- prądu i oświetlenia tej części mieszkania lub domu,

- telefonu stacjonarnego,

- telefonu...