Szef ma prawo do podwyższenia wynagrodzenia chorobowego

źródło: Rzeczpospolita

Kiedy nieobecność pracownika jest wynikiem choroby, to w tym czasie ma on prawo do wynagrodzenia. Wysokość świadczenia zależy od jego zarobków. Przy czym generalnie jest ich określonym procentem, który wypłacająca go firma może zmienić, ale tylko na korzyść podwładnego

Choroba nie może pozbawić pracownika środków do życia. Dlatego w tym okresie otrzymuje on wynagrodzenie lub zasiłek. Art. 92 § 1 pkt 1 k.p. nakłada na pracodawcę obowiązek wypłacenia pracownikowi wynagrodzenia za okres 33 dni niezdolności do pracy w danym roku kalendarzowym spowodowanej chorobą lub odosobnieniem w związku z podejrzeniem choroby zakaźnej.

Okres ten w stosunku do pracowników, którzy ukończyli 50. rok życia, jest znacznie krótszy i wynosi 14 dni. Takie rozróżnienie ma zmniejszyć koszty pracodawcy w odniesieniu do osób starszych wiekiem i stanowić zachętę do ich zatrudniania.

Należy sumować

Przy obliczaniu okresu 33 lub 14 dni w roku kalendarzowym, za który pracodawca musi wypłacać wynagrodzenie, sumuje się poszczególne okresy niezdolności do pracy w roku kalendarzowym bez względu na długość przerw między nimi i bez względu na zmianę zatrudnienia przez pracownika. Sumuje się wszystkie dni niezdolności do pracy, włączając te wolne od pracy.

Za 34. lub 15. i następne dni w roku kalendarzowym, w których pracownik jest niezdolny do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku ze zwalczaniem chorób zakaźnych, przysługuje świadczenie z ubezpieczenia społecznego – zasiłek chorobowy.

Przykład

Pani Janina ma 40 lat.

W okresie od 4 do 31 stycznia br. była na zwolnieniu

...