Bank kraju bankierów
Szwajcarski Bank Narodowy jest instytucją jedyną w swoim rodzaju, której struktura i metody działania są rezultatem wielu kompromisów wymuszonych przez specyfikę ustrojową helweckiej republiki
hubert kozieł
Szwajcarski Bank Narodowy (SNB) jest instytucją młodą jak na ogromny prestiż, którym się cieszy. Zaczął funkcjonować dopiero w 1907 r. a jego powstaniu towarzyszyły ogromne kontrowersje. Dość powiedzieć, że projekty powołania SNB były dwukrotnie odrzucane przez naród szwajcarski na drodze referendum.
W cieniu Francji, w słońcu demokracji
Proces tworzenia banku centralnego był długi i mozolny, w dużej mierze z powodu struktury administracyjnej kraju. Szwajcaria była na przełomie XIX i XX w. konfederacją złożoną z kantonów, których władze posiadały i posiadają nadal szerokie uprawnienia, również jeśli chodzi o gospodarkę. Prawo do bicia monety zostało przyznane Konfederacji dopiero przez konstytucję z 1848 r. Wcześniej na terenie Szwajcarii funkcjonowało aż 860 jednostek płatniczych, w większości obcych. Od 1848 r. aż do 1907 r. funkcjonował w helweckiej republice system, w którym pieniądz emitowały uprawnione do tego lokalne banki o zróżnicowanej strukturze własnościowej (część z nich była prywatna, część należała do władz kantonów). Ale i tak powszechnie wówczas uważano, że bankiem centralnym Szwajcarii jest... bank centralny Francji. Rynki finansowe obu państw były bowiem wówczas ściśle ze sobą powiązane. Zarówno Szwajcaria, jak i Francja należały od 1865 r. do Łacińskiej Unii Walutowej, a co za tym idzie w...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta