Nadgodziny, czyli jak rozplątać ten węzeł

autor zdjęcia: Paweł Gałka

źródło: Rzeczpospolita

źródło: archiwum prywatne

Wyroki Sądu Najwyższego dotyczące roszczeń o nadgodziny i pojęcia dni wolnych od pracy nie zakończą zapewne dyskusji na ten temat, a może przeciwnie dopiero ją w sposób właściwy zainicjują – analizuje prawnik.

W „Rzeczpospolitej" z 11 kwietnia br. został krótko opisany wyrok Sądu Najwyższego z 10 kwietnia 2013 r. (II PK 282/12) dotyczący problematyki wpływu długości zapewnianych załodze dni wolnych na uprawnienia płacowe z tytułu pracy w nadgodzinach. Wyrok ten jest już drugim dotyczącym tego zagadnienia, gdyż pierwszy raz SN zajmował się nim 8 marca 2013 r. (II PK 204/12) i o tym wyroku można się już szerzej wypowiedzieć.

O co chodziło w sprawie

Stan faktyczny w wyroku z 8 marca 2013  r. był następujący. Pracownik był zatrudniony w 5-brygadowej organizacji czasu pracy, pracując na trzy zmiany w godzinach 6–14, 14–22, 22–6, które najczęściej następowały w cyklu dwa razy pierwsza zmiana, dwa razy druga zmiana, dwa razy trzecia zmiana, dni wolne od pracy. Za każdy miesiąc pracy w takiej organizacji czasu pracy zatrudnieni nabywali prawo do 1 dodatkowego dnia wolnego od pracy, a ponadto otrzymywali 4 dni dodatkowego urlopu wypoczynkowego na rok. Pracodawca liczył dni wolne od pracy jako 24 godziny od zakończenia pracy przez pracownika na danej zmianie. Powód nie zgodził się z takim działaniem pracodawcy i wystąpił do sądu pracy z roszczeniem o nadgodziny. W jego ocenie dzień wolny powinien rozpoczynać się nie po zakończonej zmianie, a dopiero po zakończonej ostatniej dobie pracowniczej. Przykładowo, jeśli powód schodził z nocy w sobotę...