Zmieniają się nie tylko polska gospodarka, ale także przepisy

autor zdjęcia: Paweł Gałka

źródło: Rzeczpospolita

źródło: materiały prasowe

Przez ostatnie 25 lat powstało wiele skomplikowanych i często niedoskonałych regulacji prawnych z zakresu rachunkowości. Duża część mimo kolejnych nowelizacji jest nadal niezrozumiała – pisze ekspert.

Andre Helin

W 1989 r. rozpoczął się bezprecedensowy proces transformacji politycznej i gospodarczej w Polsce. Rozpoczęty na początku lat 90. XX wieku proces prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych i rozwój rynku kapitałowego wymagał modernizacji polskiej rachunkowości i przyjęcia norm sprawozdawczości finansowej obowiązujących w gospodarce rynkowej. Zachodziła zatem konieczność natychmiastowej modyfikacji systemu rachunkowości w taki sposób, aby zasób zawartych w niej informacji został dostosowany do nowych warunków społecznych.

Kolejne rundy kompleksowej modernizacji

Pierwszym etapem tego procesu było wydanie rozporządzenia ministra finansów z 15 stycznia 1991 r. w sprawie zasad prowadzenia rachunkowości, które zaczęło obowiązywać od 1 stycznia 1991 r. i było tak do 31 grudnia 1994 r. Przyjęte w nim regulacje nawiązywały do dotychczasowych dobrze znanych przepisów w zakresie księgowości, do kodeksu handlowego z 1934 r. oraz obowiązków wynikających z prawa podatkowego. Rozporządzenie było jednocześnie pierwszą próbą zbliżenia norm polskiej rachunkowości do reguł przyjętych w Unii Europejskiej i w pewnym zakresie do Międzynarodowych Standardów Rachunkowości. Rozporządzenie z 1991 r. wdrożyło nowe zasady wyceny, oparte na ostrożnym podejściu kupieckim, aczkolwiek ciągle operowało pojęciami przyjętymi...