![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Jakie przesłanki skargi pauliańskiej
Osoba trzecia, która pozbyła się przedmiotu nabytego w ramach umowy zawartej z dłużnikiem z pokrzywdzeniem wierzyciela, nie przestaje być odpowiedzialna wobec wierzyciela za to, że nie mógł zaspokoić się z majątku dłużnika.
Tak uznał Sąd Najwyższy w wyroku z 11 lipca 2014 r. (III CSK 247/13).
Powódka wystąpiła przeciwko pozwanym o uznanie za bezskuteczną wobec niej umowy sprzedaży udziałów w nieruchomości, zawartej między dłużnikiem powódki (sprzedawcą) i pozwanymi (kupującymi) – tzw. skarga pauliańska, art. 527 kodeksu cywilnego. Powódka zgłosiła żądanie zasądzenia od pozwanych 186,75 tys. zł w związku z tym, że pozwani kilka miesięcy po zawarciu umowy zbyli nabyte udziały dwóm innym osobom, niewystępującym w sporze. Osoby te nabyły udziały w dobrej wierze – nie zostały poinformowane o wierzytelności powódki.
Sąd okręgowy orzekł zgodnie z żądaniem pierwszym i zasądził również solidarnie od pozwanych na rzecz powódki 65,64 tys. zł z odsetkami. W ocenie sądu wystąpiły wszystkie, obiektywne i subiektywne, przesłanki skargi pauliańskiej. Pozwani wiedzieli o sytuacji finansowej dłużnika powódki (sprzedającego). Byli świadomi tego, że dłużnik nie jest w stanie wykonać zobowiązania wobec powódki i że nabycie udziałów przyczyni się do jej pokrzywdzenia. W wyniku zbycia udziałów w nieruchomości na mocy umowy objętej skargą dłużnik stał się w większym stopniu niewypłacalny, niż był...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
