![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Potrzeba kompromisu i akceptacji
Międzynarodowa Organizacja Pracy definiuje dialog społeczny jako wszystkie rodzaje negocjacji, konsultacji lub wymiany informacji, między rządem i reprezentacjami pracodawców oraz pracowników (tzw. partnerzy społeczni), które dotyczą problemów ekonomicznych i społecznych. Dialog można prowadzić zarówno we wspomnianym powyżej układzie trójstronnym, jak i w formie dwustronnej (dialog autonomiczny) z pominięciem strony rządowej. Dialog ten toczy się na poziomie narodowym, regionalnym lub zakładowym zgodnie z przyjętymi regułami prawa lub w sposób mniej sformalizowany.
W opinii publicznej dialog społeczny na ogół kojarzony jest z „przepychankami" pomiędzy związkami zawodowymi, organizacjami pracodawców i stroną rządową, które
kończą się polityczną awanturą i wzajemnymi pogróżkami. Tymczasem w swym pierwotnym założeniu dialog społeczny miał być sposobem na unikanie konfliktów.
Przypomnę, że dialog społeczny „narodził się" w czasach, kiedy Europa Zachodnia mierzyła się ze skutkami kryzysów...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
