Najwyższe odznaczenie wojskowe
Dzieje ustanowionego w 1792 r. przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego Orderu Virtuti Militari, przyznawanego za szczególne zasługi na polu bitwy, to zarazem opowieść o dramatycznych losach Rzeczypospolitej.
Panowanie Stanisława Augusta bywa różnie oceniane przez historyków. Owszem, podkreśla się jego zasługi na polu kultury i edukacji, próby reform, ustanowienie Konstytucji 3 maja, spór jednak toczy się o jego przejście na stronę targowiczan, a w konsekwencji – carskiej Rosji – co po upadku powstania kościuszkowskiego doprowadziło do III i ostatecznego rozbioru Polski 24 października 1795 r. Miesiąc później król podpisał swą abdykację. Jakkolwiek oceniać taką postawę – w kategoriach zdrady lub tylko słabości charakteru – nie możemy zapominać, że zaledwie trzy lata wcześniej Stanisław August czynił starania, by podnieść morale polskich żołnierzy walczących ze 100-tysięczną armią Katarzyny II. Carycę o interwencję poprosili targowiczanie, którym zależało na przywróceniu praw obowiązujących przed ustanowieniem Konstytucji 3 maja.
Wiosną 1792 r., po rozpoczęciu wojny polsko-rosyjskiej, król (za namową księcia Józefa Poniatowskiego, a zarazem dowódcy wojsk koronnych na Wołyniu, które skutecznie odpierały ataki carskich oddziałów) nakazał, by mennica wykonała pierwsze egzemplarze odznaczeń. Stanisław August tak pisał do swego bratanka: „Przyszło mi do głowy przesłać rodzaj medali owalnych, które z jednej strony mieścić będą moje imię, a z drugiej napis »Virtuti Militari«,...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta