Przyszłość przez jedno oko

Demokracja zamienia się w spór tożsamościowy, wobec którego myślenie o „ciągłości" 
jest problematyczne – polemizują z Bogusławem Chrabotą eksperci Klubu Jagiellońskiego.

Wymyślanie przyszłości Polski na ponad 30 lat traktujemy raczej jako ćwiczenie intelektualne niż przedmiot konkretnej strategii polityki państwa. Zwłaszcza w obliczu zmieniającego się ładu międzynarodowego i chwiejącego się paradygmatu rozwoju społeczno-gospodarczego. Dlatego miejsce szczegółowych strategii, które bardzo szybko się dezaktualizują, coraz częściej zajmują bardziej ogólnie sformułowane kierunki rozwoju.

Cieszymy się, że również w ten sposób do tematu podszedł Bogusław Chrabota, pisząc o „osiach rozwojowych". To podejście jest nam bliskie. Nie zgadzamy się jednak z redaktorem naczelnym „Rzeczpospolitej" co do linearnego charakteru postępu oraz utrzymania prymatu w świecie przez Europę. Wątpliwe wydaje nam się również skupienie na kwestiach programowych (merytokratycznych), bez uwzględnienia „czynników zmiany", jak choćby polityka czy kultura. To właśnie nazywamy patrzeniem w przyszłość tylko przez jedno oko.

Pamiętajmy o kryzysach

John Maynard Keynes opublikował w 1930 r. książkę „Economic Possibilities for our Grandchildren", w której prognozował, że dzięki wzrostowi produktywności ludzie za 100 lat będą pracować cztery godziny dziennie. Wystarczy rozejrzeć się wokół, by przekonać się, że nie trafił. Sama wizja krótszej pracy jest jednak na tyle nośna, że w 2017 r. identyczną prognozę...