Jakie środki prawne przysługują osobie ukaranej za niestawiennictwo

Można wnieść zażalenie na postanowienie o wymierzeniu grzywny, albo złożyć wniosek o uznanie nieobecności za usprawiedliwioną i zwolnienie od kary.

Zgodnie z art. 51 kodeksu postępowania administracyjnego (dalej k.p.a.) zasadą jest, że osoba wezwana przez organ ma obowiązek osobistego stawienia tylko w obrębie gminy lub miasta, w którym zamieszkuje albo przebywa oraz sąsiedniej gminy bądź miasta. Gdyby wzywany musiał stawić się poza tym obszarem, organ prowadzący postępowanie korzysta z pomocy prawnej (por. art. 52 k.p.a.).

Ograniczeń terytorialnych dotyczących obowiązku osobistego stawienia się nie stosuje się gdy charakter sprawy lub czynności wymaga dokonania czynności przed organem prowadzącym postępowanie (art. 53 k.p.a.). W takim przypadku w wezwaniu trzeba jednak powołać się na ten przepis. Należy także pamiętać o obowiązku dołożenia starań przez organ, aby zadośćuczynienie wezwaniu nie było uciążliwe (art. 50 § 2 k.p.a.). Wezwanie musi być dokonane zgodnie z art. 54–55 k.p.a.

Trzeba wskazać w nim m.in.: w jakiej sprawie, w jakim charakterze i w jakim celu dana osoba zostaje wezwana oraz skutki prawne niezastosowania się do wezwania. Wezwanie nieodpowiadające wymaganiom określonym w tych przepisach nie wywoła skutków względem osoby, która się do niego nie zastosowała (por. np. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 10 grudnia 2008 r., sygn. I SA/Wa 1318/08, LEX nr 529914).

Postanowienie o ukaraniu grzywną i zażalenie

W myśl art. 88 § 1 k.p.a.,...