Kaczmarskim w esbeków

źródło: materiały prasowe

Fragment z książki Bogusława Chraboty „Gitara i inne demony młodości”, która 18 czerwca ukaże się nakładem wydawnictwa Zysk i S-ka.

Wybory były za kilka dni. 
To prawda, że wolne tylko częściowo, ale kto się tym przejmował, czuliśmy, że będą jak pięść, która tak mocno walnie system w mordę.

Jednak się zbudziłem. I było to inne przebudzenie, niż wtedy się spodziewałem. Przede mną był ów rok. Rok wielkich nadziei, wielkich oczekiwań i wielkich przemian, które spowodowały, że znów poczuliśmy się ludźmi. Dziś się dziwię pewności, którą wtedy miałem w sobie. Inni się bali, trzęśli ze strachu, nie wierzyli. Ale ja byłem pod tak wielkim wpływem moich mistrzów, że upadek komuny jawił mi się jasno i klarownie, jak koniec jakiegoś niedobrego filmu, z banalnym scenariuszem, w którym wszystko od początku jest jasne. Wiadomo, kto zginie i kto jest sprawcą. Zbrodnia wychodzi na jaw już w pierwszych minutach, a po kolejnych dziesięciu wszyscy wiedzą, że zbrodniarz zostanie złapany.

Komuna skończyła się właśnie tak, reżim pomerdał trochę przedśmiertnie ogonem i zdechł. Na miejsce Jaruzelskiego i jego drużyny weszli Tadeusz Mazowiecki o smutnych oczach, wiecznie wesoły Jacek Kuroń, Geremek i inni artyści, pod rządami których rozpoczęliśmy drogę w naszą międzygwiezdną przyszłość.

Nie tylko kibicowałem tym zmianom, nie byłem jedynie statystą. Po reaktywacji na studiach w pierwszych dniach grudnia...