Arsenał minionych wieków
W epoce zbroi płytowej
Lata 1410 – 1500 określa się mianem wspaniałej epoki zbroi płytowej. Prawdziwy rzemieślniczy kunszt polegał na formowaniu krawędzi i łączeń poszczególnych elementów szczelnie zakrywających całą sylwetkę walczącego. Pełny garnitur składał się z: napierśnika z naplecznikiem (kirys), szorcy, czyli fartucha chroniącego biodra i brzuch, z czasem łączonego z kirysem na stałe, obojczyka, wreszcie ochron kończyn górnych: naramiennika, opachy, nałokcicy, zarękawia i rękawic, oraz dolnych: nabiodrka, nakolanka, nagolenicy i trzewika.
Najwyższej jakości zbroje wytwarzano we Włoszech – z wiodącym ośrodkiem w Mediolanie, oraz w Niemczech – z Augsburgiem i Norymbergą na czele. Wyodrębniły się tam różne szkoły, co znalazło wyraz w odmiennej stylistyce. Podczas gdy północnowłoskie warsztaty lubowały się w liniach łagodnych i płaszczyznach gładkich, Niemcy konstruowali zbroje o bogatym rysunku nawiązujące formą do panujących tendencji w modzie, a nawet architekturze. Kształty cechowały się dbałością o symetrię (w przeciwieństwie do włoskiej asymetrii), ostrością, wyrazistością, powierzchnie pokrywały liczne promieniście rozchodzące się żłobkowania....
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta