Chrońmy łąki umajone

autor zdjęcia: Krzysztof Konieczny

źródło: Rzeczpospolita

Romkowe Bagno – społeczny rezerwat PTPP „pro Natura”

autor zdjęcia: Leszek Kostulski

źródło: Rzeczpospolita

Menu bociana białego

Polski krajobraz kształtowany pracą człowieka przez całe wieki był przyjazny bocianowi białemu. Podmokłe łąki w dolinach rzecznych, szerokie miedze, bagna, oczka wodne i rozległe pastwiska oraz związane z nimi różnorodne płaty roślinności zapewniały zróżnicowanie pokarmowe, a rozłożone w czasie zabiegi rolnicze sprzyjały żerowaniu bocianów

Gdy rozpoczynały się sianokosy, w gniazdach kluły się pisklęta, a dorosłe bociany mogły prawie codziennie żerować na świeżo wykoszonych łąkach, co zapewniało stały dostęp pokarmu i gwarantowało prawidłowy rozwój piskląt. Wraz ze zmianami w rolnictwie związanymi z postępującą mechanizacją, a następnie akcesją Polski do UE ucierpiał krajobraz rolniczy. Ze wsi prawie zupełnie zniknęły krowy i konie, a wraz z nimi pastwiska. Zaorano wiele tysięcy hektarów porzuconych łąk, zalesiono cenne murawy, ugory i nieużytki, aby w zamian otrzymać dopłaty. Równocześnie wprowadza się coraz większe maszyny rolnicze, co niesie ze sobą łączenie małych działek rolnych. Tym samym z mapy Polski znikają kolejne żerowiska bocianie, a wraz z nimi rzadkie rośliny i zwierzęta. Rozwiązaniem sprzyjającym zachowaniu przyrody w agrocenozach są programy rolnośrodowiskowe, choć w odniesieniu do potrzeb bociana białego wymagają one dostosowania i przygotowania konkretnych rozwiązań. Problem polega na tym, że gniazda bociana są bardzo rozproszone i aby...