![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Nawet 30 tys. grzywny zapłaci ten, kto narusza kodeks
Za popełnienie wykroczenia przeciwko prawom pracownika sprawca ponosi odpowiedzialność. Kara nie zostanie wymierzona firmie, lecz konkretnej osobie fizycznej, która jest winna
Wykroczenie to zgodnie z art. 1 kodeksu wykroczeń zawinione popełnienie czynu społecznie szkodliwego, zabronionego przez ustawę pod groźbą kary.
Natomiast wykroczenie popełnione przeciwko prawom pracownika polega na naruszeniu praworządności we wskazanych w art. 281 – 283 k.p. obszarach prawa pracy.
Ponadto także i inne regulacje (takie jak np. ustawa o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych czy ustawa o zatrudnianiu pracowników tymczasowych) przewidują wykroczenia w zakresie prawa pracy.
Nie tylko umyślność
Wykroczenie popełnić może tylko pracodawca będący osobą fizyczną albo osoba działająca w imieniu pracodawcy. Nie popełnia go zatem pracodawca rozumiany jako jednostka organizacyjna, lecz konkretna osoba, której można przypisać winę. Przy popełnieniu wykroczenia znaczenie ma bowiem nastawienie psychiczne sprawcy do naruszenia chronionego dobra.
Rozpatruje się je w kategorii umyślności określającej relację sprawcy do znamion czynu zabronionego. Umyślność występuje wtedy, gdy sprawca działa w bezpośrednim zamiarze popełnienia czynu zabronionego (np. poleca pracę w porze nocnej kobiecie w ciąży) albo, gdy przewidując ewentualną możliwość popełnienia czynu zabronionego, godzi się na to (np. toleruje stałe wykonywanie pracy w godzinach nadliczbowych mimo świadomości obowiązujących w tym zakresie limitów).
Przy czym odpowiedzialność za wykroczenia...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
