Bój na smoleńskich trumnach

autor zdjęcia: Seweryn Sołtys

źródło: Fotorzepa

Smoleńsk to pole wybrane przez przywódców zwalczających się obozów – PO i PiS – jako miejsce decydującego starcia, w którym jeden z nich ostatecznie wykrwawi drugiego – twierdzi publicysta „Rzeczpospolitej”

Smoleńska wojna osłabia Polskę. To truizm. Państwo toczone przez zimną wojnę domową po prostu musi być coraz słabsze. Gdy jedynym – i nieskrywanym – celem polityków jest zniszczenie konkurencji, państwo, już przedtem słabe i nieudolne, wpada w paraliż, a jego zewnętrzni przeciwnicy zacierają ręce.

Smoleńska wojna niszczy resztki społecznego morale. Uczy bowiem nienawiści, intensyfikuje ją. A nienawiść jest siłą społecznie destrukcyjną.

Smoleńska wojna uczy nienawiści, ale zarazem – cynizmu. Bo jednak wielu obywateli dostrzega, że toczona jest w sporym stopniu cynicznie, że służy politycznemu interesowi wielkich partii.

Dla kibica PiS Smoleńsk to ostateczny dowód na to, że Polską rządzą „źli ludzie”. W myśl platformerskiej narracji zaś zwolennicy Kaczyńskiego to „świry od sztucznej mgły”, „wariaci i dewotki spod krzyża”

Czy możliwe jest zakończenie tej wojny? Nie sądzę. Smoleńsk to pole wybrane przez przywódców zwalczających się obozów – PO i PiS – jako miejsce decydującego starcia, w którym jeden z nich ostatecznie wykrwawi drugiego. Trochę jak Niemcy i Francuzi w 1914 roku wybrali do tego samego celu Verdun. To miała być ta gigantyczna pompka do krwi, jak obrazowo określił to któryś z wilhelmińskich marszałków.

Nawet jeśli wybór pola walki był pierwotnie przypadkowy, to obie strony za dużo zainwestowały w ten...