Kiedy opłaty leasingowe mogą być kosztem i u kogo

Korzystający może odliczyć płatności z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli je ponosi w podstawowym okresie umowy

Kluczowym zagadnieniem dla podatnika będącego leasingobiorcą jest ustalenie warunków zaliczania ponoszonych w związku z zawartą umową opłat w ciężar kosztów uzyskania przychodów. Zasadą jest, że za koszty uzyskania przychodów uznaje się koszty poniesione w celu uzyskania przychodów bądź zachowania albo zabezpieczenia ich źródła. Wyjątkiem są tzw. koszty negatywne, wymienione w art. 23 ust. 1 ustawy o PIT (16 ust. 1 ustawy o CIT), które za takie koszty nie są uznawane.

Szczególne warunki

Poza tym przepisy przewidują szczególne warunki, które są właściwe dla ustalania przychodów i odpowiednio kosztów uzyskania przychodów, wynikających z umów leasingu. Mianowicie, w świetle art. 23b ust. 1 ustawy o PIT (art. 17b ust. 1 ustawy o CIT), opłaty ustalone w umowie leasingu ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1 poniżej, koszt uzyskania przychodów korzystającego. Warunkiem jest jednak, aby:

1) umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wskazana w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40 proc. normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są...