Lubię przekraczać granice

autor zdjęcia: Krzysztof Bieliński

źródło: Archiwum Teatr Wielki – Opera Narodowa

Nadja Michael lubi niezwykłe bohaterki, jak Judyta z „Zamku Sinobrodego” i kreatywnych reżyserów, jak Mariusz Treliński.

Nigdy wcześniej nie była pani Judytą z „Zamku Sinobrodego"?

Nadja Michael: Zgadza się. To będzie mój debiut.

Co zadecydowało, że przyjęła pani propozycję Teatru Wielkiego – Opery Narodowej?

Wcześniej podpisałam kontrakt na występ w tej roli w Metropolitan Opera, a potem ofertę złożył mi dyrektor Waldemar Dąbrowski. Ku mojemu zdumieniu i radości okazało się, że chodzi o tę samą inscenizację, która będzie wystawiana w Warszawie i w Nowym Jorku. Zyskałam w ten sposób szansę dłuższej pracy nad tą postacią i myślę, że moja interpretacja będzie się rozwijać i pogłębiać.

Judyta to interesująca bohaterka?

Bardzo, na dodatek wzbogacona fantastyczną muzyką. Zarówno Judyta, jak i Sinobrody nie są postaciami realnymi, jest w nich tajemnica, romantyczna mroczność, niedopowiedzenie. Trzeba się w nie zagłębiać, ale i tak nic nie jest oczywiste.

Pani chyba lubi wcielać się w mocne kobiety, bo w repertuarze ma Lady Makbet, Toscę, Salome, Medeę. One potrafią walczyć o swoje prawa, o miłość, o...