![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Pensja za przestój wymuszony pogodą
Osoba zaangażowana do prac uzależnionych od warunków atmosferycznych nie ma prawa do wynagrodzenia za przerwę w obowiązkach spowodowaną złą aurą, chyba że wypłatę za ten czas gwarantują jej przepisy zakładowe.
Kodeks pracy nie definiuje pojęcia „przestój". Artykuł 81 § 2 k.p. odróżnia jedynie przestój niezawiniony przez podwładnego od tego, który został spowodowany jego naruszającym prawo zachowaniem oraz co najmniej rażącym niedbalstwem.
Według orzecznictwa oraz doktryny pod sformułowaniem „przestój" należy rozumieć nieplanowaną, niedającą się przewidzieć, a także nieograniczoną w czasie przerwę w wykonywaniu pracy.
Cztery elementy
Ustalenie, czy przestojowi zawinił zatrudniony, czy nie, ma istotne znaczenie finansowe. Pracownikowi, który przyczynił się do przerwy w funkcjonowaniu firmy, nie przysługuje bowiem wynagrodzenie za ten czas. Natomiast w sytuacji, w której pauza była niezawiniona, etatowcowi należy się uposażenie wynikające z jego osobistego zaszeregowania, określonego stawką godzinową lub miesięczną, a gdy nie ma takiego składnika – 60 proc. wynagrodzenia. W żadnym wypadku nie może być ono jednak niższe od minimalnego uposażenia za pracę (art. 81 § 1 i 2 k.p.). Warunkiem uzyskania pieniędzy jest jednak gotowość do świadczenia pracy. Według judykatury „...są cztery elementy wyznaczające ten stan: ... zamiar wykonywania pracy, wyraźny przejaw woli świadczenia pracy, psychiczna i fizyczna zdolność do jej świadczenia, pozostawanie w dyspozycji pracodawcy" (Komentarz do Kodeksu pracy z 2011 r. pod red. L. Florka, 6...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
