Nie taki straszny przecinek

Polska interpunkcja jest chyba najlogiczniejsza na świecie. Ponieważ jednak ma ściśle składniowy charakter, prawidłowe stosowanie przecinków wymaga przypomnienia sobie wiedzy gramatycznej z zakresu szkoły podstawowej.

Z przecinkami wiąże się kilka rozpowszechnionych mitów, które odpowiadają za najczęstsze i najbardziej rażące błędy interpunkcyjne.

Mit 1: Przecinek stawia się tam, gdzie zawieszamy głos

Prawdą jest, że interpunkcja jest dla pisma tym, czym intonacja dla mowy: pozwala zapewnić jednoznaczność i zrozumiałość tekstu. Mówiąc, możemy na pewne słowa położyć nacisk, w pewnych miejscach zrobić pauzy, tak by odbiorca zrozumiał tekst dokładnie tak, jak to planowaliśmy. Inaczej zaakcentujemy bowiem zdanie: „Gdy goście weszli, na stół podano obiad", a inaczej: „Gdy goście weszli na stół, podano obiad". W tych akurat zdaniach pauza w mowie pokrywa się z przecinkiem na piśmie, ale nie jest to bynajmniej reguła: po prostu w tych miejscach jest granica między zdaniem podrzędnym a nadrzędnym. Ogólna zasada zaś mówi, że zdanie podrzędne zawsze oddzielamy przecinkiem od zdania nadrzędnego.

Mit 2: Są słowa, przed którymi zawsze stawiamy przecinek

Jako takie „przecinkolubne" słowa wskazuje się zwykle „który" czy „że". Tymczasem, jak widać choćby w śródtytule,...