Tusk jest na straconej pozycji

autor zdjęcia: Jerzy Dudek

źródło: Fotorzepa

Zamiatanie trudnych spraw pod dywan wychodziło rządowi dzięki życzliwości mediów głównego nurtu. Ale w tej chwili głównym frontem obrony Platformy i premiera 
są jedynie „Gazeta 
Wyborcza", „Polityka" 
i ich okolice, a to trochę 
za mało jak na 
obecną sytuację 
– mówi Elizie Olczyk 
były polityk PO, 
szef SD Paweł Piskorski

Rz: Czy widział pan kiedykolwiek Donalda Tuska w tak trudnej sytuacji, w jakiej znalazł się obecnie?

Owszem, o poranku po wyborach w 1993 roku, gdy Kongres Liberalno-Demokratyczny je przegrał. Donald był zdruzgotany. Ale obecna afera podsłuchowa stanowi bez wątpienia ogromny cios. Tym większy, że on zapewne wie, iż jest na straconej pozycji. Jedyny scenariusz, który umożliwiłby mu wybrnięcie z tej sytuacji, to taki, że innych nagrań już nie ma. Moim zdaniem to jest nierealne.

Od wybuchu afery podsłuchowej premier kilkakrotnie zmieniał narrację. Zaczął od stwierdzenia „przykra sprawa, nie bagatelizuję tego", a skończył na grupie przestępczej, która terroryzuje państwo. Skąd te zmiany?

Na początku byli w panice i chcieli się odcinać od Sienkiewicza i innych. Potem Tusk zdał sobie sprawę, że to będzie łańcuszek dymisji wymuszonych kolejnymi nagraniami z nim samym na końcu. Zastosował więc niezwykle ryzykowny dla PO, ale jedyny dla niego wariant: „Idziemy w zaparte". Jak w „Misiu": „Ja jestem kierownikiem tej szatni i co pan mi zrobisz". Odwracają więc sprawę. Nieważne, co wynika z nagrań, państwo jest zagrożone przez zamach stanu, zorganizowaną grupę przestępców, pewno inspirowanych przez Rosję albo mafię. Trzeba ich złapać i to załatwi problem. Oczywiście to bzdury, ale na pewno jest kilkanaście procent...