![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Starosta nie musi oglądać każdego oświadczenia
Nie można skutecznie podważać ważności pozwolenia na budowę tylko dlatego, że jeden z małżonków właścicieli gruntu nie podpisał umowy dzierżawy z inwestorem.
Starosta wydał przedsiębiorcy pozwolenie na budowę kontenerowej suszarni drewna. Miała ona powstać na wydzierżawionym przez niego gruncie. Ważność pozwolenia zaczęła kwestionować małżonka współwłaściciela tej nieruchomości (w trybie nadzwyczajnym). Twierdziła, że ziemia, na której ma powstać inwestycja, wchodzi w skład majątku wspólnego jej i męża. Oznacza to, że także i ona powinna zawrzeć z przedsiębiorcą umowę dzierżawy, tymczasem mąż zrobił to bez niej. Z tych powodów oświadczenie o posiadaniu prawa do dysponowania działką inwestycyjną na cele budowlane dołączone do wniosku o wydanie pozwolenia suszarni zawiera nieprawdę.
Nie trzeba udowadniać
Wojewoda stwierdził nieważność pozwolenia. Przedsiębiorca odwołał się do głównego inspektora nadzoru budowlanego, a ten uchylił decyzję wojewody i odmówił stwierdzenia nieważności decyzji starosty. Jego zdaniem prawo budowlane nie nakłada na inwestora obowiązku udowodnienia ani nawet uprawdopodobnienia zgodności treści złożonego oświadczenia o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane z rzeczywistym stanem prawnym lub faktycznym.
Innymi słowy, oświadczenie nie musi być poparte stosowną dokumentacją – inwestor nie ma obowiązku jej przedłożenia, organ zaś, jeśli złożone...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
