W biznesie stałą pomoc małżonka uznaje się za współpracę

Członek rodziny przedsiębiorcy lub zleceniobiorcy obowiązkowo podlega ubezpieczeniom społecznym jako osoba współpracująca wtedy, gdy jego systematyczna praca jest istotna dla działalności i przynosi stałe dochody.

Ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym obowiązkowo podlegają osoby współpracujące z osobami wykonującymi pracę na podstawie umowy agencyjnej lub zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia oraz współpracujące z osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność. Tak stanowi art. 6 ust. 1 pkt 4 i 5 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (DzU z 2016 r., poz. 963 ze zm.; dalej: ustawa o sus).

Jaka definicja

Kogo należy rozumieć przez osobę współpracującą, określa art. 8 ust. 11 ustawy o sus. Za osobę współpracującą z osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność uważa się małżonka, dzieci własne, dzieci drugiego małżonka i dzieci przysposobione, rodziców, macochę, ojczyma oraz osoby przysposabiające, jeżeli pozostają z nimi we wspólnym gospodarstwie domowym i współpracują przy prowadzeniu tej działalności.

O statusie osoby współpracującej decydują zatem trzy przesłanki:

- bycie w kręgu osób bliskich konkretnie wymienionych w przepisie,

- pozostawanie członka rodziny we wspólnym gospodarstwie domowym,

- współpraca przy prowadzeniu działalności pozarolniczej.

Tylko takie osoby związane...