Dzicy i waleczni

źródło: Wikipedia

Imam Szamil (ok. 1798–1871) stał na czele Imamatu Kaukaskiego

źródło: Wikipedia

W latach 1834–1859 doszło do powstania górali kaukaskich przeciwko Rosji. Pertraktacje z Rosjanami prowadził imam Szamil.

Car Mikołaj II w sierpniu 1914 r. wydał ukaz o utworzeniu największej formacji kaukaskiej, którą walczący z nią Europejczycy nazywali „Dziką Dywizją".

Narody Kaukazu były dla Rosji ciężkim przeciwnikiem. Podbój regionu trwał bez mała 100 lat, a kruchy pokój na „miękkim podbrzuszu" imperium zrywały permanentne bunty. Nic dziwnego, że bitni górale zostali wyłączeni z poboru do rosyjskiej armii. Carowie wykorzystywali jednak mieszkańców Kaukazu, formując z nich jednostki nieregularne, które zazwyczaj wysyłali na tyły wroga, by swymi bezpardonowymi szarżami zadawali znaczące straty siłom przeciwnika.

Rosja i Kaukaz

Ludy Kaukazu to prawdziwa etniczna mieszanka. Północną część regionu, zwaną Przedkaukaziem lub Kaukazem Północnym, czyli współczesny Dagestan, Osetię Północną, Inguszetię, Czerkiesję, Czeczenię, Adygeję i Kabardo-Bałkarię, zamieszkuje 48 narodów podzielonych na sześć grup językowych. Część południowa zwana Zakaukaziem lub Kaukazem Południowym, czyli Armenia, Azerbejdżan i Gruzja, to kolejne trzy narody, podzielone na 12 grup etnicznych i językowych. Patrząc przez pryzmat historii, była to wybuchowa mieszanka ambicji lokalnych klanów i dynastii wzburzona dodatkowo konfrontacją islamu i chrześcijaństwa oraz geopolitycznym węzłem sprzecznych interesów ówczesnych imperiów – rosyjskiego, perskiego i otomańskiego.

Pierwsze kontakty państwa moskiewskiego z Kaukazem datują się na koniec...